الإمام زین العابدین علیه‏السلام - لَمّا سُئِلَ عَن أفضَلِ الأَعمالِ عِندَ اللّهِ - : ما مِن عَمَلٍ بَعدَ مَعرِفَةِ اللّهِ - جَلَّ وعَزَّ - ومَعرِفَةِ رَسولِهِ - صلى‏الله‏علیه‏وآله - أفضَلَ مِن بُغضِ الدُّنیا، وإنَّ لِذلِکَ لَشُعَبا کَثیرَةً ، ولِلمَعاصی شُعَبا: فَأَوَّلُ ما عُصِیَ اللّهُ بِهِ الکِبرُ؛ وهِیَ مَعصِیَةُ إبلیسَ حینَ أبى وَاستَکبَرَ وکانَ مِنَ الکافِرینَ، وَالحِرصُ؛ وهِیَ مَعصِیَةُ آدَم‏وحَوّاءَ حینَ قالَ اللّهُ لَهُما: «کُلَا مِنْ حَیْثُ شِئْتُمَا وَلَا تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَکُونَا مِنَ الظَّلِمِین»، فَأَخَذا ما لا حاجَةَ بِهِما إلَیهِ، فَدَخَلَ ذلِکَ عَلى ذُرِّیَّتِهِما إلى یَومِ القِیامَةِ، وذلِکَ أنَّ أکثَرَ ما یَطلُبُ ابنُ آدَمَ ما لا حاجَةَ بِهِ إلَیهِ، ثُمَّ الحَسَدُ؛ وهِیَ مَعصِیَةُ ابنِ آدَمَ حَیثُ حَسَدَ أخاهُ فَقَتَلَهُ، فَتَشَعَّبَ مِن ذلِکَ: حُبُّ النِّساءِ، وحُبُ‏ الدُّنیا، وحُبُّ الرِّئاسَةِ، وحُبُّ الرّاحَةِ، وحُبُّ الکَلامِ، وحُبُّ العُلُوِّ وَالثَّروَةِ، فَصِرنَ‏ سَبعَ‏ خِصالٍ، فَاجتَمَعنَ کُلُّهُنَّ فی حُبِّ الدُّنیا، فَقالَ الأَنبِیاء وَالعُلَماء بَعدَ مَعرِفَةِ ذلِکَ: حُبُّ الدُّنیا رَأسُ کُلِّ خَطیئَةٍ. ( الکافی : ج 2 ص 130 ح 11 ) .

  امام زین العابدین علیه‏السلام در پاسخ به سؤال از برترین اعمال در نزد خداوند فرمودند : بعد از شناخت خداوند و شناخت پیامبر او صلى‏الله‏علیه‏وآله، هیچ عملى برتر از نفرت از دنیا نیست، و براى آن، شاخه‏هاى بسیارى است، چنان که گناهان نیز شاخه‏هایى دارند . نخستین چیزى که خدا با آن نافرمانى شد، تکبّر بود و آن، نافرمانى شیطان بود، آن گاه که سرپیچى و گردن‏فرازى کرد و از کافران شد. و ( دوم ) آزمندى بود و آن، نافرمانى آدم و حوّا بود، آن گاه که خداوند به آن دو فرمود: «از هر چه مى‏خواهید، بخورید؛ ولى به این درخت، نزدیک مشوید که از ستمکاران خواهید بود»؛ امّا آن دو ( از سر آزمندى ) چیزى را برداشتند که بدان نیازى نداشتند، و این خصلت به نسل آنها راه یافت تا روز قیامت. از همین رو، آدمیزاد، به بیشتر آنچه مى‏طلبد، نیازى ندارد. و ( سوم ) حسد بود و آن، نافرمانى پسر آدم بود، آن گاه که به برادرش حسادت ورزید و او را کشت.

و از این خصلت‏ها، زن‏دوستى، دنیادوستى، ریاست‏خواهى، راحت‏طلبى، شهوت کلام، حبّ جاه و ثروت، نشئت گرفت. پس، هفت خصلت شدند که همگى در دنیادوستى گرد آمده‏اند. از این رو، پیغمبران و دانشمندان که این نکته را شناخته‏اند گفته‏اند: دنیادوستى، منشأ هر گناهى است.